Yıl 1995 idi...
Üniversite sınavının adı ÖYS idi.
Uzaylı Alf en sevdiğimiz diziydi.
Barış Manço hayattaydı.
Fenerbahçe, Avrupa'da 40 yıldır kendi sahasında yenilmeyen Manchester'ı mağlup etmişti.
Ericcson cep telefonuna sahip olmak farklıydı.
En güzel başarılar ve mutluluklar Ceylan Adanalı Eğitim Merkezi'nde yaşanırdı.
Çift kaşarlı tostumuz popülerdi...
Tadı hala değişmedi.
Bir de çikolatalı kahvemiz vardı.
Hala var.
Dersi biten öğrenciler bir fincan daha içebilmek için gitmezdi.
Onlarca yıl geçti...
Yüzlerce anılarımız, başarılarımız, mezuniyetlerimiz, kutlamalarımız birikti.
Başarı listelerimiz her sene uzadı.
Albümler yetmedi, her sene yenileri eklendi.
Arabaların modelleri değişti.
Teknoloji ilerledi.
Sevdiklerimiz yaşlandı.
Sevdiklerimiz öldü.
Yeni bebekler doğdu.
O bebekler büyüdü.
Biz de çok büyüdük.
Büyüdük ama hiçbirimiz değişmedik.
Çoğaldık ama hiç eksilmedik.
1995'de neyse, bugün de hala AYNI HEYECAN, AYNI AŞK, AYNI ÇİFT KAŞARLI TOST, AYNI ÇİKOLATALI KAHVE.
